Ik zal eens precies zeggen, hoe 't is gegaan met m'n ouders:
Verkering, trouwen en een huis kopen.
Ze moesten zeker vijf jaar werken voor de Rabobank,
voordat ik mocht komen.
Dus... de bank bepaalde, wanneer ik geboren werd.
Eerst moesten ze het huis grotendeels afbetalen.

Dan…
Eindelijk, na vijf jaar, mocht ik komen.
De eerste weken ging het goed:
Veel aandacht, veel liefde.
Maar… toen moest er oppas geregeld worden,
want moeder ging weer halve dagen werken.
En ik…ik werd in de handen gedrukt van zo'n akelig wijf.

En ik maar zoeken naar de borsten van mijn moeder,
maar ik kon ze niet vinden.
Moet je nagaan, mag je eindelijk eens genieten van die twee borsten,
en dan is ze niet thuis….Werken.
Krijg je zo'n vieze rubberspeen in je mond.

Na zo'n acht jaar hadden ze 't helemaal voor elkaar.
Ze gingen allebei werken.

Kwam je rond de klok van vier uur thuis,
lag de sleutel onder de deurmat.
Het eten in de magnetron dumpen
en eten maar, dat opgewarmd zootje.

Zes uur, pa thuis…, ma thuis.
Gauw moesten ze dan eten,
want pa had een vergadering
en ma moest naar een clubje van de VBOK.

Er was geen tijd om m'n verhaal te doen,
hoe 't was op school of op de club.
Nou ...en zo leefden we maar vrolijk door.

Op m'n vijftiende
kwam m'n vader helemaal niet meer thuis,
zat-ie in het buitenland.
En ons moeder moest er nog een clubje bij.
Dus ga ik nu alleen de deur uit,
kun je makkelijk spijbelen,
want ze kunnen mijn ouders toch niet bereiken.

Zo heb ik m'n eigen leventje.
Weet je...,
tegen de tijd dat ze opa en oma worden,
beseffen ze dat ik er ook nog ben.

Dat ik in staat ben om, zonder seksuele voorlichting,
een kind te maken.
En maar slijmen met hun kleinkind:
"Oh, wat een lief jong!"

Er was toch nergens tijd voor?

Jongens, ik bedoel er dit maar mee:
We hollen maar door,
carrière maken,
mooie banen,
grote auto's,
en veel stress.

Dit is toch zinloos?
Ja, dit is totaal zinloos!

Waarom, waarom hebben ze mij gemaakt,
tussen al die bankafschriften?
Nou..., zo denk ik erover.

Cees van Wijgerden