Het heeft zijn tijd nodig, zeggen ze.
Want een hartinfarct “overkomt je”.
Het leven is daardoor veranderd,
Rust, geduld en accepteren.
 
Ontdekkend, hoe broos het leven is,
krabbel ik weer op, stil om mij heen kijkend.
Totaal niets begrijpend wat mij is overkomen,
sta ik, vertwijfeld, elke dag.
 
Wel bewust van het feit, dat er mensen zijn,
die met een onvoorwaardelijke liefde
hebben gevochten voor mijn leven.
Voor dat, wat ik nu ben… maar wel anders.
 
Zo probeer ik alles weer een plekje te geven.
Heel in de verte zie ik weer de dankbaarheid,
vreemd om dat niet te kunnen ervaren.
Dat zegt al genoeg, hoe diep je bent gegaan.
 
De oude woorden hoor ik klinken:
Gij doorgrond mij en Gij omringt mij.
Hoe vertrouwt ging ik er mee om.
Hoe ver is de ervaring nu.
 
Diep in mijn hart weet ik het wel,
ik mag komen bij mijn Vader, zoals ik ben,
Ook nu, als ik het niet begrijp en het stil is.
Want Hij kent mij, op al mijn wegen is Hij vertrouwd.
 
Cees van Wijgerden