Ik sta halverwege een berg
en kan twee kanten op.
Als ik naar beneden kijk
daar ligt mijn verleden.
Kijk ik naar boven
dan is het soms afzien
en het wordt me wat teveel.

Blijf ik zitten
dan krijg ik een veilig gevoel.
iets van:
Blijf zitten waar je zit
en verroer je niet.
en hoef dan ook niets te ondernemen
om de top te bereiken.

Waarvoor
zou ik me druk maken.

Eén ding weet ik dan zeker
ik zal er nooit achter komen
wat er achter de top van mijn berg ligt.

Na lang denken
ga ik toch maar verder.
Richting de top
beetje nieuwsgierig
maar ook een uitdaging.

Cees van Wijgerden