Een stille avond
even op de fiets.

Een slingerend pad
groene weilanden
een rechte sloot
knotwilgen net gesnoeid
koeien die grazen
in de verte hoor ik een
grutto, kievit, een leeuwerik
een helder blauwe lucht.

De stilte van de natuur
een moment om niet te vergeten
weg van al het geraas.

In deze stilte herken ik
dat de natuur soms is te vergelijken
met het binnenste van mijn leven.

Je voelt je even gelukkig.
Eén met de natuur.
Wat is Gods schepping mooi.

Even komt de vraag naar boven:
Hoe ga ik daar mee om.

Cees van Wijgerden