Er zijn van die momenten,
die je nooit vergeet.
Waar andere verder leven,
is er voor jou een herinnering,
waaraan je tijd besteed.

Stil staan, bij wat je overkomen is.
Het blijft een verwerking die zelf invult.
Anderen zijn het al lang weer vergeten
en staan er niet meer stil.
Of is er te veel ongeduld.

Men moet “door” wordt er gezegd.
Het leven staat niet stil.
Maar…van binnen moet het een plekje krijgen,
voor iedereen anders, verwerking kost tijd
en niet zoals het een ander wil.

Hoe kostbaar zijn die momenten,
te verwerken het een plaatst te geven.
Om zo het leven weer aan te kunnen.
Met respect en eerbied een moment stil te staan.
En uit “dat moment” weer verder te mogen leven.

Cees van Wijgerden