Vijftien jaar

Weet je waar ik nou zo’n hekel aan heb?
Aan die schijnheilige ......
met hun uitgestreken .....
met hun mooie zoet sappige woorden,
met hun…
Ach, laat ik maar ophouden.

Wees gewoon eerlijk. Zeg waar het op staat.
Maar ga je niet mooier voor doen dan je bent.
Kijk, in Den Haag kunnen ze dat ook zo fijn.
Met mooie zinnen bakken ze een probleem nog recht.

Maar ik hoef niet ver te gaan.
Kijk eens in je eigen omgeving,
je eigen dorp, een hoop kerkvolk.

Eigenlijk, hè, eigenlijk, hè,
zou je zondagsmorgens een grote camera
boven Nederland moeten hangen.
En dan iedereen die naar een kerk gaat, rood kleuren.
Jongens, wat zou dat een wirwar van lijnen zijn:
de één gaat links en de ander rechts.
Een gekrioel…'t Lijkt wel een kippenhok.
En ze kakelen allemaal net zo hard,
de één nog harder dan de ander:
Wie komt er het hardst bovenuit?

En doordeweeks?
Doordeweeks leven en handelen ze allemaal samen,
als het maar om de poen gaat.
Nee, dan wordt er geen onderscheid gemaakt.

Trouwens, ze weten het maar amper van elkaar
dat ze 'christen' zijn.

Maar zondags hebben ze hun eigen kerkje,
ja, echt, hun eigen fijne kerkje.

Ik denk dat God soms veel humor heeft,
als Hij dat gekakel moet aanhoren
van al die christenen…, of veel verdriet.

Cees van Wijgerden