Alles gaat langs me heen
en het gekke is, ik heb het niet door
staar wat voor me uit
en denk, laat me maar alleen.

Dan ben ik somber, dan weer blij
mijn hoofd gaat tekeer en ben zo moe
iedereen bemoeit zich met me
soms weet ik niet wat ik doe.

Alleen op mijn kamer
ga ik mijn eigen gang
want voor de buitenwereld
ben ik soms bang.

Is er iemand die mij begrijpen kan
ik snak naar een leefomgeving
zonder verrassingen en prikkels
structuur, dat is van groot belang.

Autisme, ik leer er mee te leven
erkent te worden, zij die naast me staan
en als ik blokkeer keer op keer
ben jij er dan voor even?

Cees van Wijgerden