Zittend achter in de klas
kijk ik naar buiten
en zie vogels in de vrije vlucht.
Mijn gedachten werden meegenomen
naar hun vrijheid
totdat ze uit het zicht waren verdwenen.

Langzaam kom ik terug op deze wereld
en zie ik mijn klasgenoten
één voor één.

Ondertussen
dendert de leerstof over ons uit.

Ik vergelijk wie dommer
wie slimmer is als ik.
en kom tot de conclusie:
toch zijn we één.

Zo dwalen mijn gedachten
naar achttien achtergronden.
Allemaal verschillend.

Soms zou je wel eens willen weten
naar de thuissituatie.
Rijk, arm, opvoeding en geloof.

Plotseling werden mijn gedachten wreed verstoord.
Aan mij werd een vraag gesteld
door degene
die de leerstof over ons uitgoot……

Ik wist helemaal niet…….. waar het overging.
Tja……om te presteren moet je soms wel eens lijden.
en zo kon ik vertrekken…. mijn klas uit.
De reden was: Ik zat niets te doen!
Een dagdroom….. is schijnbaar geen reden.

Cees van Wijgerden