Ik trek mij eigen vaak terug.
Terug achter mijn masker,
daar kan ik schuilen.
Nee…mijn lach is niet echt.
Want achter dit masker,
daar moet ik huilen!

In deze moeilijke strijd,
doe ik steeds mijn masker op.
Ik weet… het is een ander bedriegen.
Maar, ik kan niet anders!
Anders word ik aan de kant gezet,
mijn leven bestaat vaak uit liegen.

Waarom overkomt mij dit.
Ik heb er toch niet omgevraagd!
Elke dag is het weer strijden.
Het enige wat mij beschermd,
is niet mijn beeld, maar het masker.
Verder ga ik er maar over zwijgen.

Soms hoor ik in de verte een stem:
“kruip niet weg ben jezelf”!
Zet je masker af… dit ben je niet!
Maar dan geef ik mezelf bloot!
En weet je, die stem klinkt zo vertrouwt,
is er dan toch één die mij ziet?

Voor Tess,
Wees jezelf… jij bent gekend!
door Hem die om je geeft
en bij Hem mag je zijn wie je bent.

Cees van Wijgerden