Ik kan mijn vader niet vergeven,
dat hij zijn eigen weg ging.
Dan is het maar zo.
Mijn deur gaat dan ook dicht.
Het is een klap in mijn gezicht!

Laat je ons zo in de steek!
En dan nog glashard zeggen:
“Ik voelde niets meer voor je moeder”.
Oké, dat sla ik op in mijn geheugen.
Jouw leven was voor mij één grote leugen.

Dat ik kwaad ben? Ja... dat klopt!
Niets hoef ik meer van je te weten.
Ik ga mijn eigen weg wel,
met mijn moeder die van me houdt.
Jouw toekomst laat mij koud.

voor Sophie

Cees van Wijgerden