Ik hebt het beleefd en het ervaren,
hoe het is, “niet gekend te worden”.
Dat anderen het voor mij willen invullen.
Ik voelde het als verkeersborden.
Zoekend ging ik mij weg.
Om mijzelf te ontdekken, in het leven.
Dat alles mij niet werd opgelegd,
maar ikzelf, het leven wil beleven.
Het was vallen en opstaan.
Ik wilde mij niet meer vol tanken,
hoe anderen het steeds willen zien,
maar gewoon steeds meer omdenken!
Langzaam kwam ik bij de bron,
het houvast in mijn doen en laten.
Ik liet het “gekend te willen worden”
links liggen en liet ze maar praten.
Bij die bron, mocht ik echt mijzelf zijn!
Mijn Vader, die wist van mijn verdriet!
Dicht bij Hem, voel ik mij veilig
en Hij mij met andere ogen ziet.
Zo mocht ik weer geloven in mijzelf.
Dienend bezig te zijn om mij heen.
Waar anderen het nu proberen in te vullen,
helpt Hij mij er doorheen.
Cees van Wijgerden
