Ik heb gesproken, waar ik eigenlijk moest zwijgen.
Ik heb gehandeld, waar ik stil moest blijven zitten.
Ik sloot mijn ogen, waar ik had moeten kijken.
Ik heb gevochten, waar ik vrede wilde stichten.
 
Ik heb ontweken, waar ik voor moest gaan staan.
Ik had gedachten, waar gevoelens beter pasten.
Ik ben gebleven, waar ik had moeten gaan.
Ik heb teleurgesteld, waar ik wilde verrassen.
 
Maar van tevoren kon niemand mij vertellen,
wat ik achteraf had moeten doen.
En achteraf had ik het anders moeten brengen.
En achteraf is altijd oud.
Later spreken is zilver en nu zwijgen is fout.
 
Gedicht van Matthijn Buwalda op , Matthijn in het klein’